Poesie Senigalliesi » Blog Archive » Ch’l diaul d’ dringulin
Search

L’ ser’ dop’ cena,
d’invern’, sotta l’ fest’,
gì a lett’ pareva prest’

e s(e) nonna era in vena
d’inv(e)ntacc(e) qualca fola,
tutti a sed’ sopra la rola.

Nisciun d’ no’ fiatava
e c(i) bastava cusì pog
p’ sta svegghi intorn’ al fog.

E nonna co’ arcuntava?
Com’ tutt l’altr’ ser’
tirava fora l’om’ ner’.

“Sent’ i coppi sopra ‘l tett’,
sa sta piova e sa st’ vent’
sarà ‘na nott’ da spavent’

e s(e) dingulass’ ‘l lett’,
n’avè paura, sa ninin,
è ch’l diaul d’ dringulin.

Ma vuialtri stè siguri
e piuttost’ vo’ stasera
arcudevv’ la pr(e)ghiera”.

Po’ ‘l temp’ d’ chiud’ i scuri
ch’ ‘l men troll d’ no’ era gitt
dagià a lett zitt’, zitt’.

Franco Patonico

2 Responses to “Ch’l diaul d’ dringulin”

    bella bellissima …

    Io l’ho letta due volte
    ho faticato molto
    era la mia lingua eppure
    dario

Something to say?