Poesie Senigalliesi » Blog Archive » L’alluvion
Search

Er-n all’erta già da or
p-r la piena ch’stava p-r ‘rivà.
‘l fium Misa era aculmò gonfi
ch’stava p-r scuppià.
Ma d’trat-né tutta ch’‘l’acqua
più nun c’la fa.
All’impruvvis era sucess
quell ch’la gent t-meva.
‘l fium era sgapat d-l lett,
ch’paura faceva v-del a corr
aculmò viulent longh l’strad.
mentre l’acqua s’alzava sempr d’ più.
La gent, surpresa p-r’la strada,
s’guardava intorn imputent,
sa j occhi sgranati d-l t-ror,
sa l’acqua ch’già j ‘rivava’n-t argalett,
d’ front st’ disastr
nun sapev-n più co’fa’,
sa clà paura ch’j strengn ‘l cor,
s’ mett-n a corr in cerca d’ ripar,
mentr sempr d’ più s’allag-n l’ strd.
Par da ved fiumi smatiti
ch’stragin-n anicò,
nun s’ved-n più manch
‘l machin ferm davanti al cas,
tutt sott l’acqua enn sparit.
Quant cas allagat,
quanta gent disp-rata.
‘n-t ‘n’attim perd-n anicò!
In pogh temp st’fium tant amat,
mort e distruzion a s-minat.
lasciand p-r qualch giorn,
la città al fredd e all scur
e senza cumunicazion,
parev-n rion isulat d-l mond.
Ma te cara S-nigaja mia
anch s’tant f-rita,‘l sai ch’j fioj tua
Ch’è gent lavuratora,
ch’nun s’ perd mai d’anim.
aculmò anch d’front a st’gran sv.tura,
sputand lagr-m e sangue
s’enn rinbucat l’manich,
sa l’aiut prezios d’i pumpier,
d’vuluntar e sa i ragazz d-l’altr città,
e lora ch’j angeli d-l fangh,sa tanta fatiga
instancabil hann fatigat nott e giorn,
spaland ‘l fangh,lavand l’strad,
p-r fatt artruva,bella e invitant
p-rclà stagion estiva ch’stava p-r ‘rivà.

Maria Pia Marchetti

Something to say?