‘Nt clà piazza ma mi’madr
la cunuscev-n tutti,era la Peppa
quella ch’ v-ndeva i garagoj,
dicev-n ch’lia c’l’aveva
sempr boni ‘melpò.
Ma ‘l sapeva sol lia
quanta fatiga j custava.
Ogn mattina d’bon ora s’alzava
p-r andà giù‘n-t-l magazin
a carigà j garagoj sul carett,
svelta m’‘niva a sv-jà.
Fac-vam tutt do’d’fuga la culazion,
E po’ and-vam a pià ‘l carett
e via giù a marina.
L’ canestr vicin a-la riva
duv-vam purtà.
Mamma s’m-tteva i loghi stivalon,
buccava dentr ‘l mar
finchè l’acqua ‘n’j rivava sopra i ginochi.
I garagoj cominciava a staccià
p-rchè ben puliti duvev-n duv-ntà.
Quanta fatiga!Tre giorni,
duvev-n passà,p-r fali ben spurgà.
Po’sempre d’fuga,in p-scheria
‘l banch p-r vend duv-vam pr-parà.
vend-vam l’cappul,i bumbulin
po’sa i garagoj fac-vam tanti mucchiettin,
a chi tempi j garagoj s’v-ndev-n a cont.
p-r ogn p-rsona s’n’ calculava cent,
cusì a- la mattina tutt do’
cunt-vam e v-nd-vam.
Ma miga f-niva malì
p-rchè apena f-nit d’ magnà
subit i garagoj c’m-tt.vam a sbeccà.
Tre o quattr cest,p-l giorn dop
duv-vam pr-parà.
‘Na volta nun c’er-n
i guant d’gomma p-r pruteg-c l’ man,
cusì sa i stracc c’invurichiavam i deti.
P-rò ogn tant un garagol ‘n-t- j deti s’infilzava.
E ‘na porca miseria c’sgappava,
quant volt mi madr,d-la strachezza
sopra i garagoj s’indurm-ntava.
Com’era dura la vita quand’er fiola.
Adè d’anni n’enn passati ‘na mucchia,
ma p-r furtuna i tempi enn gambiati
‘l donn a lavà j garagoj
a marina nun c’vann più
P-rò dev di la v-rità
I garagoi jò cumprat ‘na mucchia d’volt
Ma bon ch’sapev-n d mar
com quej ch’ v-nd-vam no’
nun l’ho magnat più!
Maria Pia Marchetti