S’ dai ment’ ma ’l telegiurnal’
par’ ch’ st’ann’ n’ sarà ‘n gran Nalal’.
Lora dann’ sempr’ la colpa mal mәrcat’,
e s’ cusì foss’, saria ‘n pәccat’.
No’ duvrem’ sparagnà su l’ spes’,
smurcià l’ lampadin’ ch’enn acces’,
nun cumprà quel ch’ vien’ in ment’,
ma sol la robba ch’ serv’ vәrament’.
Ma sapè co’ v’ digh’, e so’ sincer’,
v’ piacәria ‘n Natal’ in bianc‘ e ner’?
Senza ‘n decor, senza ‘n lumicin’,
chi cә dirà ch’ ‘l Natal’ è vicin’?
Io vurria rispәttà la tradizion’,
miga tant’, do’ fett’ d’ panәtton’
sa ‘na butija d’ spumant’ italian’
e ma chi è machì, o abita luntan’,
chi arman’ a casa e ma chi va fori
Augur’ ma tutti ‘n Natal’ a culori.
Franco Patonico
Una delicata immagine in bianco e nero, con la poesia icastica di una sequenza d’un muto chapliniano… Bellissima.
G.B.
Left by Giuseppe Bottazzi on novembre 18th, 2009