Maron è l’autunn’
com’ la cerqua,
ch’ ‘l vent’ ha già spuiat’;
bianc(h) è l’invern’
com’ ‘i linzoi,
d’ ranna e d’ bucat’;
verd’ è la primavera
com’ ‘n g(e)rani,
ch’ ancò nun ha sbucciat’;
e giall è l’istat,
com’ ‘l sol’
ch(e) ‘l Padr’ Etern’ c(i)’ ha argalat.
F. Patonico