Su la botta d’ l’acqua
na vecchia rug’nita
stragina l’ gamb’
e na gran caretta,
puretta,
par propi sf’nita.
Va in cerca a culmò
d’ calch’ pezz’ d’ legna
p’r scaldass un po’,
ma ‘l mar è vigliacch,
pensa sol ma chi sta mei,
d’i gran ciocchi ce n’è a raveja,
ma a cargai lia ‘n i la fa,
pol arcoi sol l’ rocc’,
ch’ s’ sa ènn com la paja,
lì p’r lì un gran fogh,
ma dur’n do minuti
e scaldà scald’n pogh.
Po’ s’acorg’ ch’ la guard,
m’ fa bocca da rid
e io veggh ch’ ‘n c’ha i denti,
lia s’ dingula pian
e m’ guarda
e m’ parla:
“Carin mia co c’ voi fa,
b’sugnaria èss madonni
che nun magn’n mai,
tant p’r coc’ do sardonni
e po’ Crist c’ p’nsarà”
Gigetto Del Borg