Poesie Senigalliesi » Blog Archive » C’aveva i labbri com na melagranala
Search

C’aveva i labbri com na melagranala
e i occhi bei com ‘l mar turchin,
ma era propi un gran fiol d’un can,
tant’è ch’aveva ingravidat na fiola
e biastimava la Madonna e anca ‘l Bambin.

Un giorn ch’i santi s’er’n propi stufati
la gent arconta ch’ l’è nut a pià ‘l diaul
e l’ha purtat su p’i monti infugati,
po’, quand’ha vist ch’n capiva più ‘n caul,
l’ha fatt cascà giù, dentr’al’infern.

Fortuna Crist ch’ s’è acort e l’ha arcolt,
dop avei fatt’ arcunosc ‘l su tort.
L’arporta a casa ‘nt’l pien d’l’invern,
la madr è a sed davanti al camin,
muscina ‘l brod dentr’al caldar
e apena ‘l ved i pia ‘n col ‘nt’l cor:

“Fiol mia co hai fatt, co hai fatt carin d’or?
Eri tant bell e adessa sei struppi’,
i capei bianchi e guerc da n’occhi’,
senza più ‘n dent e na gamba p’ndent.
Dio Crist, ma p’rché m’ l’hai arpurtat?

C’aveva i labbri com na melagranala
e i occhi bei com ‘l mar turchin,
adessa è ‘n mustr st’ fiol, purin,
ch’la faccia liscia, sempr’ geniala
co è duventata, guardati machì.
Vuria murì, Crist famm’ murì.

Ma co m’ ne frega si ‘n è più d’linquent,
p’rché io prima ‘n ni vuleva ben?
Adessa sà ch’i vurò ben ugual,
si ‘n diggh’ ‘l vera m’ niss un acident,
t’ credi ch’ na madr, anch’ n’animal,
pudria p’r casi vulé mal ma’l fiol?

Ma tu Dio Crist l’avrissi da capì,
ch’anca la madr tua, puretta, ha tribulat
a ved’t malì secch’, inchiudat,
su ch’la croc d’ legn, nud, a murì.
Si ha piant la Madonna ‘n poss piagn io?

Alora lass’m sta, ch’ tu sei Dio
e avrai anca ragion, c’ l’hai p’r forza,
ma ‘l cor adè m’ par ch’ m’ s’ smorcia
a ved ma st’ fiol bell, ch’ l’ho fatt io,
ridott’ in sta maniera disgraziata,

e si è pecat a piagn’ sarò danata
ch’ tant ‘n m’ s’ leva da la ment:
p’r me era mei prima, malament,
ma sa ch’i labbri com na melagranala
e i occhi bei com ‘l mar turchin,
c’ piagn’rò p’r sempr, fin’a la fin.
D’ gì a l’infern nun m’ n’ frega nient.”

Gigetto del Borg

Something to say?