Poesie Senigalliesi » Blog Archive » Pensando
Search

Assorto nei miei pensieri, camminando per vicoli tortuosi della mia immaginazione. Mi trovavo in un luogo angusto e misero dove l’unica via di uscita era il svegliarmi dal sogno che vivevo.

Camminav lung un curidor e p-nsav drenta d-me com ha da ess trist a stà machi. Drentra a st-mura. Da pr-te Senza cunosc ma nisciun. …. Quand d-un tratt ‘na v-chiarina m’ pia la man e sa ‘na voc d-’na fiulina m’ dumanda:
Cò? Vo, machi c’havè un parent da nì a truvà? Oppur se nut a curiusà? Com d’altra part fa tanta gent? Quei nun c’han nient d-mei che critticcà mal popul purett
Io la guard e lia m-fissa dolc-ment, pò gira c-la t-stulina fitta d capei bianchi com l’argent pur, guardand d quà e d-là com pr cerca qualcun …. ch-nun c’è,
Vollè sapè com la pens io? Ma chi drenta tutta sta gent che vien a truvacc, bocch-n drenta sol p’ spiàcc, pr sapè com c-s-stà e pò a preparass pr-l’ turn quand i tuccarà ma lora.
Cert che sta puretta mica s- sbaia d tant, io c’ho quasi sessantanni, e fra un pò tuccarà ma me a sta pr-sti curridori.
Un rimedi c’-saria ,fiulin mia,
Cuntinua la vecchietta a parlà, e io, incuriusit, m’accost a na pultrona e m mett a seda insim a lia giù pr-st’ curridor
Ma chi drenta bisugn-ria a facc ni più spess mai fiulin, quei ch-drenta l’ cas d’ lora, nun sann’ co vuldì la solituddin …. lora en vivaci e svelti e nun capissn pr-chè nualtra sen machì e alora dumand-n mai g-nitori:
Babbo m-dici co fà nonna ma lì da pr lia? nun pudria a stà a casa nostra? ……..

Alza na man e l’ apoggia sulla mia; c’-ha na pell fina e consumata che mumenti i traspariscn i ossa e quand s’ posa è com un foj d’ carta v-lina che da quant è legera manch la senti. Passn manch- do minuti e ch-’el calor ch’ emana da la man sua, m-fa s-ntì un tremor drenta l’cor. Ma lia cuntinua a parlà
“Machii, ancha se sei in mezz a tanta gent, t senti da pr-te.
Nun vedi più quei ch-en stati la cumpagnia d-na vita intera,
T’ senti sola com nissun mai……. ”
Do piccol e solitari lacrim scendevan da cl-a facctina sciucca , fors eran sol do perchè nun c’n'-aveva più d-lacrim da piag dietra chi do occhi sperduti n-tla solitituddin. ……….
Da na sacoccia d-la giacchetta tir fora un fazzulett e pian pian arcoi ch-l-do perl ch ormai i eran arrivat sotta a c-l ganasc pallid e rugos.
Ma me m faceva na pena ch se nun foss pl post strett d casa mia, m-la saria purtata via subbit. In c-l mument stess.
Lia fors pr-chè già l’sapeva com andava a finì, s’era alzata e pian pianin s-n’era andata lassandm da pr me a piagn com un coion.

Ilario Bernacchia
7 sett 2005

One Response to “Pensando”

    auguroni buon natale

Something to say?