Sa i pass lenti e stracchi
l’ann vecch’s’n’è andat,
tutt trist e scunsulat
p-rchè l’hann inculpat,
d’tutt l’sv-ntur
ch’maquaggù ènn capitat.
Ma prima d’andà via
aveva sussurat:
“E’ingiust ‘l mond
io ch’nun centr gnent
invec m’n’hann ditt tant-
M’aveva ‘visat mi’fratell
prima d’andà via,
nun t’fa’cunfond
s’sta sera t’accuglierann
sa i bott, canti e ball
e tanta cunfusion
quest è sol ‘n illusion.
V-drai ch’ s’ già da duman
s’ succederà qualcò
cuminc-rann subit a di’
ch’sei un disgraziat pegg d’me .
Ma me m’hann inculpat d’guerr
ch’j altri hann prugramat ,
d’terremot’,frane e inundazion,
d’ drogh e mazzament.
Io invec j guardav
sa na gran la disper-zion
p-r aiutaj co’pudev fa’?
Ma me chì m’ saria stat a s-ntì!
M’avrinn zittit sa:
Te sei vecch co’po’ capì!”
Cusì trist e scunsulat
l’ann vecch è partit.
Maria Pia Marchetti