Poesie Senigalliesi » Blog Archive » È brutta la guerra
Search

Quant’è brutta la guerra fiola mia
‘sta fras diceva spess mamma mia
è‘na semplic parola ma pina d’uror
semina paura, fam, fredd, mort e distruzion,
lia st’cos tutt l’cunusceva .
E po’la vedev ch’sa’nustalgia rip-nsava
a clà casa ch’tant amava .
‘Na casa semplic do’camere la cucina,
‘l gabinett ch’sa tant amor’
aveva sitemat quand’èra ‘na spusina.
Quand babb faceva ‘l marinar’
e lia la sartina.
Po’è schiupata la guerra
ch’senza pietà tant vit s’èra purtata via
e‘na bomba ingrata aveva fatt saltà
pr’aria la casa mia.
Quant volt j l’ho sentit arcuntà
ch’babb era in mar a pescà,
mamma p-r guadagnà qualch sold
stava a lavurà sa tre fiulin da guardà.
Quand aveva sentit j aruplan arivà
e com matti hann cuminciat a bumbardà,
El bersagli ch’duvev-n centrà
era la ferruvia malì vicin
c’era anch casa mia,
che infern ‘nt ‘n’attim s’era scat-nat
mi madr ch’‘l pericul aveva capit
aveva pres a nialti e èra fugita via,
sa ‘na fiola in bracc,‘n’antra p-r man
e la più grand che la tirava p-r la gonna.
Da corr nun c’ la faceva più sta donna.
ma avanti duveva andà
se le fiol sue vuleva salvà,
mentr l’ bomb com tant saett
cuntinuavan a cascà colpend d’quà d’là.
P-r pià ‘n po’d’fiat s’era fermata
e da luntan la casa sua stava a guardà
quand p-r aria la vista saltà,
pr terra d-la disperazion era crullata
‘nt ‘n’attim tant anni d’sagrific
s’era vist purtà via.
Sta bomba ingrata nun javava lasciat gnent .
chissà quant temp era ‘rmasta malì a piagn,
finchè da tre par d’manin s’era sentita‘braccià.
Lia s’èra stretta ‘l cor st’creatur
l’unich bèn ch’era riuscita salvà.
‘Nt’l fratemp babb da pescà stanch ‘rturnava
e da fa ‘na durmita nun vedeva l’ora,
ma mai imaginava quel ch’l’aspettava.
Arrivat’‘ndò ciaveva la casa
sol un cumul’d’ macerie aveva truvat’,
disperatament s’era mess a scavà
e p-r nom ce stava invucà
‘na vicina sentend com se stava lamentà
l’aveva chiamat e j aveva dett’:
“Gino calm-t ,nun piagn, ch’ ma tu moj
e ai fiol tua n’jè success gent e t’aspet-n
malassù ‘n-t casa d’ ch’l’amigh tua.
Allora babb s’era mess a curr
sonn e stanchezza nun sentiva più
e nun vedeva l’ora d’arriva malassù
p-r abbraccià sana e salva la famiglia sua.

Maria Pia Marchetti

Something to say?