Io, al temp’ d’ l’ prutest’ nun ho tirat’ fora ‘l linzol bianch sa calcò scrit’,
p’rò nun so stat’ manch un d’ quei ch hann taciut’ e ai discorsi ch s’ facevn’
al bar, nun so stat’ zitt’!
Ma l’altr’ giorn’ veniv giù vers’ S’nigaja dal Cuntinent’,
quant so ŋ-t la rutatoria dapiedi d’ la discesa del Cavallar’ m’ diggh:
voi buccà drenta la strada nova,
voi ved com hann’ fatt d’asfalt’ sto serpent’.
Oh gent! Dop un attim’ m’ ved’ l’ cas’ pupular’ d’ via Capanna,
ennà miseria già so machì! enn’ho fatt’ intemp’ manch a partì!
Oh quant sarà finit’ ‘l pezz nov p’r andà a Marzocca fai ŋ-tn lamp’,
a pensà ch prima d’ falla d’ prutest’ sé rimpit’ eŋ camp’.
E anch’io ch nun so stat un ch’è stat’ zitt’, m’ so ricr’dut’ e da sta storia
l’insegnament’ ch nò tratt’ è ch l’innuvazion ènn sempr p’r sta mej
e nun b’sogna armané adria.
Alora calca volta bisogna ch la tiengh chiusa sta buccaccia mia.
Luigi Schiaroli