Poesie Senigalliesi » Blog Archive » So ‘rivata machì
Search

‘N-t sta città c’so’rivata d’ sera
c’avev ancor adoss ‘l v-stit bianch
‘n-t ‘l man un maz-tin d’fiori
sal cor gonfi d’f-licità.
Dop tant’anni d’fidanzament
io maquassù e lu’malagiù
finalment c’ervam uniti
p-r’ nun lasciac più.
Sta città,tant più grand d-la mià
m’m-tteva un po’d’ paura
er bituata ch’a S-nigallia
sa do’spedalat d’bicicletta
la f-cev tutta..
Ma er un po’ impaurita
pr’sta nova vita‘n-t sta città
da me pogh cunusciuta.
Sì,in Ancona c’er v-nuta
‘na muchia d’volt,ma abitac
è tutta ‘n’altra roba.
Ma lu’ch’sa ‘n sguard
m’aveva capit m’ha ditt’:
“Sta tranquilla
ch’prest t’ambienterai,
e com cià avut ragion,
dop tant’anni ch’stagh machì
nun sol m’so’ambientata
ma m’par guasi d’esec nata
p-rché d’sta città
m’so’tant innamurata.
O miga m’so’scurdata
d’S-nigaja mia!
Lia sta t’un’angul d-l cor
dov l’ho rinchius insiem
a-la giuvinezza mia.
E’ t’anni ch’sto‘n-t’sta città
ènn stati tutti pien d’s-renità
e se c’è stat qualch dulor
c’era ‘l surris di fioj
ch’c’tirava su.
T-nend-c p-r’man
andam sempr avanti
sp-rand ch’p-r’no’d’anni bej
c’n’sia ancò ‘na mucchia.

Maria pia Marchetti

Something to say?