Cara Giuliana qunt’ m’è piaciuta,
che preddica e ch’ voc’,
ma quant’è brav st’ pr’tarinn’ nov’.
E po’ è anca b’lin’
e un bel tantin, nn’è vera?
Ho vist’ ho vist’, Iside mia,
t’l’ sei magnat’ sa i occhi.
Insomma, com s’ dic?
Che l’occhi ancòra vol’ la part sua. No?
Ma è quell ch’ha dett’
ch’ m’è piaciut’ na mucchia,
quant arcuntava d’ tutti chi fiulinni
che t’ guard’n sa i occhi spampanati
p’rché ènn puretti e mor’n d’ fam’.
Giuliana mia m’ènn nuti i lagrimotti.
C’è stat’ lu malagiù a facc’ ‘l misiunari
e alora chi vent’ euri ci ho messi tant’ d’ cor’
giù drenta al can’strin’
Ah, er’n venti?
E dì ch’ m’ pareva
d’avè vist’ ch’era sol’ ‘n fujulin’ da cinqu’
Dici davera? M’ sarò sbajata,
da quant c’ènn sti euri ‘n c’ s’ capisc’ più nient.
E po’ ogg’ so’ mezza rintrunata,
lass’m sta’, Madonna ch’ giurnata!
Difatti sei rivata, sunata mezza messa,
‘fanata, roscia e mezza scap’ciata.
Giuliana mia ch’ giornataccia brutta,
n’ niva giust’ giust’ da l’uspidal’
Purina mia, alora stavi mal’
Ma no, na visitina d’ cuntroll’.
Ah, quell’ ch’ fai do volt’ a la stumana,
sa ch’l dutor d’i ossi d’ Forlì?
Tu co n’ sai? Co gira calca voc’?
Ma no, co vo che sia, o Iside,
‘l sa e c’ rid’ sol mezza S’nigaja,
ch’l’altra mità ancora ‘n sa nient.
Ambè, furtuna, ch’ si l’impara Osvaldo
c’è casi ch’ suced’ un quarantott’.
Donca ho capit: la visitina d’ cuntroll’.
T’aveva ‘n tantinin ariscaldata?
Ma no figur’t’, miga so’ nata iera,
so prattica d’l mond’, so’ bituata.
Difatti m’ pareva. Alora dimm’l’ tu co’ è stat,
ch da p’r me ‘m’ sa ch nun c’ariv’
Sgapp’ da l’uspidal’ e s’era fatt tardi,
‘nn’l so si tu c’ sei stata mai
n’t chi parcheggi
ndo c’énn tutti chi negri,
madonna ch’ paura,
io quant’i veggh’ m’ la faggh’ sotta.
Co t’è sucess’? Arconta.
Co m’è success’? Co me sucess’ dimandi?
Eh, co t’hann fatt’? T’han mess le man adoss’?
T’hann insultat’? T’hann dat d’ la putana?
See, e no, ce mancaria anca questa.
Ambè, s’ ved ch’ lora ancòra nun ‘l sann’,
difatti miga ènn d’ S’nigaja.
Alora t’hann rubat;
l’arlogg’ la bursetta ‘l c’lular’?
No, no rubat’ nun m’han rubat’ nient
T’hann stuprat alora, adè ho capit,
o pora cocca, c’ cred’ ch’ t’ v’rgogni,
ch’ po’ i negri se sa ch’ ènn più dutati,
purina mia t’avrann’ fatt dol’.
A part’ ch’ ma me, mud’stament,
ch’l robb’ quell’ nun m’han fatt mai dol,
t’ par ch’ na signora com me
s’ fa stuprà da chi negri puzulenti,
na ginuchiata ‘nti cojonni e via.
Alora Iside cara propi ‘n t’ capisc’
Nun me capisci dici, p’r forza,
avria vist ma te ‘ntra tutti chi negracci
che m’ vulev’n vend ‘n s’ sa co’.
‘L so sa, calzetti cendinni fazuletti,
io calca volta ci ho anca cumprati
Ma tu sei scema, cara Giuliana mia,
si énn sempr d’ più è anca p’r colpa tua,
ecca ch’ dop ‘l mond’ va tutt a scatafasc’.
Io sarò scema e infatti ‘n t’ capisc’
nun t’han rubat e manch’ t’han insultat,
n’t’han m’nat e ‘n t’han manch’ stuprat.
Alora m’ vo vo di co t’hann fatt’?
E’ ch’i duvrinn’ mett’ tutti in galera,
‘nnl so co aspett’n a fall’ quei ch’ cumand’n’
Ma p’rché, dimm’ p’rché.
Si ‘n t’han fatt’ nient’
m’ poi spiegà p’rché?
Ecca vedi com’ ragioni a vanvera.
Sempr’ dop c’ s’ pensa, è vera?
Nun m’han fatt’ nient’ dici tu,
nun m’han fatt nient e va ben’,
nun m’han fatt’ nient’ ancòra!
Asp’tan’, asp’tan’ un’altr’ tantinin,
po’ quant ch’ m’avran menat’, rubat’,
capac’ anca stuprat’, po’ co farai?
Nirai a piagn’ sopra la tomba mia?
E grazi, bella robba, commud’ no?
Che amica ch’ sei, nun m’l saria mai cres’.
Iside mia io ‘n l so co ditt’,
so cuntenta che ancò sei sana e libb’ra,
la purtiscion è f’nita e volt’ vers’ casa,
c’ s’arved’ dumanlaltr’ a la funzion’.
Si, bona. Ma si per casi ch’incuntrassi Osvaldo
nun i dì nient ch’ so arivata tardi.
Nun dubità.Tu piutost’ stà atenti
ch’anca prima quant hai fatt la cumunion
m’è pars ch’l’ostia t’è gitta p’r travers’,
nun vuria mai ch’n giorn’ o l’altr’ t’ strozzi.
Quant da gust avecc’ na cara amica
com’ sei tu. Giuliana, t’ voj ben.
E co ‘n’l so? T’ salut, bona.
Gigetto d’l Borgh’
LA MORTE DI DIO
Tutte le religioni del Dio unico
sono una sola: variano i cuochi e le cotture.
Così rimuginavo; e m’interruppi quando
tu scivolasti vertiginosamente
dentro la scala a chiocciola della Périgourdine
e di laggiù ridesti a crepapelle.
Fu una buona serata con un attimo appena
di spavento. Anche il papa
in Israele disse la stessa cosa
ma se ne pentì quando fu informato
che il sommo Emarginato, se mai fu,
era perento.
(E. Montale, SATURA, Satura I, 1962-1970)
Left by Giuseppe Bottazzi on settembre 7th, 2012