Poesie Senigalliesi » Blog Archive » ‘L lament’ del monch’
Search

(a proposito di movida notturna nel centro storico)

E’ l’alba e la città pian pian s’ sveja,
p’ ‘l monch’ in piazza invec’ finisc’ la veja.
E’ stata na nott’ npò muvimentata e lu è propi scojonat.

Ciao monch’ cò fai?
Ecc…mancavi giust’ te sa sta dumanda! Chissà co fò?
‘N vedi comm so mess, incriccat’ machì comm ‘n ciambott,
‘m poss move, ‘n poss fa gnent e m’ so propi rott!
Stava tant ben laggiù sotta ‘l mar,
m’han vulut p’r forza tirà fora,
m’hann mess machì a fa ‘l pup sotta ‘l Comune
al fredd, al cald a ogni intemperia.
M’ piaceria pog sapè chi è stat!

Ho capit’ n’è aria stamatina sei incazzat’
e io ‘n c’ vuria mett d ‘l mia,
si ‘n c’hai voja d’ discorr basta ch’ ‘l dì e io vag via.
Ma sai com’è, te stai machì da sempr’ vedi e senti anicò,
io so curios’ e d’ sapè m’ piac’ ‘m bel pò.

Bada a stà valà, ch’ piac’ anca ma me fa do parol’,
p’rchè adè co t’ par, hann tutti prescia, c’han da fa,
nisciun s’ ferma più a parlà.
Na volta machì davanti c’ veniv’n i innamurati,
s’ stregnev’n fort e s’ dav’n i bacetti,
s’ sgambiav’n na prumessa e p’r bona furtuna lasciav’n do spiccetti.
E’ comm adè si, vien a vedè co trovi ‘n t’ la funtana a la matina
e machì d’intorna d’ l volt par propi na latrina.

Difatti da ‘npò d’ temp la nott’ ‘n s’ riposa,
boh! S’ ved’ ch la gent n’andrà più a casa!
Più d’ tutt enn i ragazzi, ‘l femmin’ pegg di maschi,
stann tutta la nott’ a sp’ndulon,
gir’n sa la buttiglia ‘n t l’ man,
s’ sbatt’n, url’n e spacc’n quel ch trov’n.
Prima calch imbriag’ faceva simpatia, adè fan cumpassion!
Dic’n ch si nun fann cusì, ‘n c’è ‘l divertiment!
Stan propi freschi si questa è la nova generazion!

Comunq’ anca d’ giorn’ n’ vulessi d’ rottur’ d’ cojoni,
a cumincià da sti piccioni, ch vol’n e scagacc’n dappertutt’
‘m fann la cova ‘n t la testa,
guarda machì comm m’hann ridott!
Valà c’ogni tant’ c’è na scupina
ch sa ‘mpò d’acqua m’ da na sfregatina.
Cert’ s’ m’ facesse’r comm al palazz’ Fagnani ‘m bel trattament,
pudria arturnà bianc’ e lisc’ e saria più cuntent.

A st’ora pò c’è la prucission di can’,
guarda anch’ ‘l padron com’è felic’, quant’ i piac’ sta funtanina,
peccat’ ch appena fatt’…via!
E ‘n c’è vers’ d’ faila arcoj ch’la merdulina’.
Ormai m’è passat’ ‘l sonn’, ‘l giorn’ è alt’
e sent’ quant’ chiacch’r stamatina.

Daj, p’r ogg’ va ben cusì,
adè va via ch c’è la gent ch dev’ fà l’ futugrafì.
Quand artorni andan avanti sa ‘l raccont,
p’rchè…aj voja, in Piazza Roma ‘l giorn’ è sempr’ più long.

Shirvan

One Response to “‘L lament’ del monch’”

    CARNUAL

    Tutt l’strad machì n’t ‘l paes
    enn tutt in festa p.rché è carnual.
    Passa ‘n pirata, ‘n ‘indian e ‘n cines…
    ‘n gall, ‘n pinguino e ‘na donna fatal.

    Sona ‘na musica alegra ch’ fa
    agità ‘ncora ma chi è propi seri.
    L’ mascarin enn in piazza a balà;
    è carnual ch’ scaccia i p.nsieri!

    Sotta la masch.ra ogniun a arpiatat
    l’ansi, i prublemi, l’ prucupazion…
    p’r’ ‘na giurnata ogniun ha scurdat…
    e vol pruvà ‘na nova emuzion.

    Ma… ecca la sera. La festa è f.nita.
    Adessa t’ spoj, t’ dispiac ‘npo…
    Era inlusion… t’ piaceva… è svanita
    e t’ dumandi: “adessa chi so’…?”

    (Edda Baioni Iacussi – Da “Voci Nostre – Antologia di Poeti e Artisti Marchigiani – Vol. XVII”, Voci Nostre Editrice, Ancona, 1988)

Something to say?