Poesie Senigalliesi » Blog Archive » Dic ch’aveva quindic anni
Search

‘N s’ sapeva chi era stat,
ma la panza j era cr’sciuta,
ma cla giovina p’rduta,
com i fighi quand’è istat.

‘L giorn d’i santi pora cocca,
quand cantav’n giù pi fossi
i fringuej e i p’tirossi,
sa ch’la panza com na zucca,

giù pi campi giva a spass
e, siccom i giva bona,
ciufulava na canzona,
ciufulava a più nun poss.

Da la fratta ‘ntun mument
sgappa fora na gran biscia
ch’i da un mors ‘ntuna coscia
e la mazza com nient,

era ‘l diaul d’linquent
ch’ p’r fai scuntà ‘l p’cat
era biscia duv’ntat,
v’l’nosa, fulminant.

Ma anca Crist era malì,
già la biscia è strigulata,
ma la giovina impr’gnata,
ditt e fatt, la fa arvivì.

Ch’l diaulacc’, brut’asasin,
vuria di’ ch’è ’n p’cator
ancha ‘n fiol ch’ fa l’amor
p’r fa nì l’infern più pin.

Gigetto del Borg

Something to say?